Slippende wielen
Voor de grote verhuizing hebben we een verhuisbedrijf gezocht en kwamen terecht bij een lokale Franse firma met een goede prijs/kwaliteit verhouding: op woensdagochtend laden in Horst en vrijdag lossen in Le Charaix. Het is november 2024. Die woensdagochtend hadden wij de wekker gezet zodat we om 8.00 uur klaar zaten, ze zouden in de loop van de ochtend komen. Uiteindelijk waren ze er rondom 12.30 uur en de twee jongemannen werkten hard door om alle spullen in te laden. Ze waren de slogan van hun bedrijf waardig “Verhuis-Gentlemen”: ze waren niet alleen voorzichtig met onze spullen maar ook met Anita’s gemoedstoestand, een mix van spanning vanwege het loslaten van het bekende en omarmen van het onbekende.
Laat vertrekken
Toen de vrachtwagen nokkie vol zat, en onze auto met aanhanger ook, was het ondertussen 17.00 uur en hadden we allemaal trek. Wat is het dan fijn om lieve buren te hebben! Onze buren gingen voor ons frietjes, frikandel en kroket bakken: een Hollands culinaire traktatie, ter kennismaking met Nederland voor de verhuizers en als ‘afscheidsdiner’ voor ons. We mochten de afwas laten staan: het was 17.30 uur: hoogste tijd om te gaan rijden naar ons nieuwe thuis!
Vroeg aankomen
We hadden besloten om de auto van Anita mee te verhuizen naar Frankrijk, want Rob’s arbeidscontract in Nederland stopt per 30 november, dus moest de lease auto ingeleverd worden. Om de aanhanger mee te kunnen nemen, kreeg het witte autootje een trekhaak! En zo reden we de hele nacht door: we waren om ’s ochtends vroeg om 4.30 uur op bestemming, maar …pas een half uur later in bed!
De hellingproef
Wat was het geval? Om bij ons te komen, is er bij de ingang, de poort, een stukje steile helling. Het is een grindpad, maar er is ook gras. Reden genoeg voor onze auto met aanhanger om met de wielen te slippen: niet vooruit, maar wel achteruit willen! Daar sta je dan midden in de nacht, heel moe, in het donker.
Na wat manoeuvres (heen en weer, aanloopje nemen) is het Rob toch gelukt om naar boven te rijden. Weer iets om over na te denken: het is nodig om iets aan onze oprit te gaan doen, asfalteren misschien? We kunnen onze toekomstige bezoekers toch niet verplichten om een terreinwagen aan te schaffen? En ook: hoe zou dat gaan met de verhuiswagen die vrijdag komt lossen? Oeps… als dat maar goed gaat.
En toen was het vrijdagochtend
Ook de verhuiswagen had het zwaar en kwam in eerste instantie niet omhoog. De ervaren chauffeur liet de vrachtwagen een aantal keren een aanloopje nemen en kwam uiteindelijk naar boven, zoals je in onderstaand filmpje kunt zien:
Het was een stralende en zonnige dag die we niet snel zullen vergeten.
Moraal van het verhaal: we zijn nooit te oud om nog eens iets nieuws te beleven, vooral als we zelf nieuwe ervaringen aan gaan.
What’s next?
PS: Blogs zijn kort en bevatten maximaal 800 woorden. Heb je vragen, ook over wat er niet geschreven staat, of herken je een situatie waarover je wilt klankborden? Schrijf gerust een berichtje naar contact@lecharaix.fr